Drodzy Sympatycy SKN „Fides et ratio”,

 

Wiara i rozum są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy – tą jakże poetycką paralelą umiłowany Ojciec Święty – bł. Jan Paweł II ukazał w swej encyklice Fides et ratio (1998) korelację wiary i nauki, jakże istotnych elementów naszej seminaryjnej formacji – wiara bowiem otwiera oczy naszych serc na zbawcze działanie Boga, zaś rozum stara się pomóc to działanie zrozumieć, w myśl scholastycznej zasady św. Anzelma z Canterbury - Fides quaerens inetllectum. Szczególną rolę rozumu podkreślał już Cyceron: Ratio docet et explanet quid faciendum fugiendumque – rozum uczy i wyjaśnia co należy czynić, a czego unikać. Umysł pomaga nam odnaleźć odpowiedzi na fundamentalne pytania dotyczące sensowności egzystencji. Zauważamy tutaj zatem funkcję służebną rozumu – nauka bowiem ma nam pomóc zbliżyć się do miłosiernego Boga i tych do których On nas posyła, aby lepiej im służyć; by w pełniejszy sposób odnajdywać odpowiedzi jak posługiwać korzystając ze znaków czasu w dzisiejszym świece, czego dowód dali już Pius XII, Paweł VI, czy Jan Paweł II.

W naszej formacji trzeba nam korzystać z pomocy nauki. Jednak musimy pamiętać, że nie nauka, lecz wiara i modlitwa stanowią fundament życia kleryckiego i kapłańskiego. Nie można uznać, że zmaganie intelektualne ma przyćmić elementy duchowe. Kapłan to nie specjalista naukowy, lecz specjalista duchowy. W przeciwnym razie, kiedy naszą uwagę będziemy skupiać bardziej na czekających nas egzaminach, czy poszerzaniu naszej erudycji intelektualnej i nie będziemy przykładali uwagi na modlitwę lub adorację – wówczas możemy popaść w pychę i zmierzać tylko do pozornego źródła prawdy. W życiu kleryckim i kapłańskim wydaję mi się, że ważniejsze w studiowaniu teologii jest poznanie Jezusa, nie tyle w mądrych książkach, ile w drugim człowieku, zwłaszcza w moim bracie i spoglądaniu na niego z miłością, bo gdy miłujemy drugiego człowieka to tak, jakbyśmy widzieli twarz samego Boga (por. J 14,7). Zwraca uwagę na to św. Paweł: Gdybym […] posiadł wszelką wiedzę […], a miłości bym nie miał byłbym niczym (1 Kor 13,2). Pełnię prawdy, pełnię wiedzy odnajdziemy w Jezusie, w Jego miłości, poprzez uczynienie kroku w transcendencję. Wtedy prawda uobecnia się w życiu z Jezusem i dopiero wtedy nauka staje się bogactwem – Litterae cum fide in Christi sunt divitiae. Wówczas nauka wydaje obfite owoce, albowiem nie służy ona wtedy nam, lecz Bogu i tym, którym my mamy służyć.

Należy nam zatem opowiedzieć się za stworzeniem korelacji rozumu i wiary (por. Encyklika Jana Pawła II Fides et Ratio); bowiem niezwykle ważne jest dbanie o rozwój duchowy i intelektualny w formacji kapłańskiej oraz chrześcijańskiej, a fundamentem formującym oba aspekty powinna być modlitwa. Dlatego w naszej Seminaryjnej Wspólnocie działa Seminaryjne Koło Naukowe, które stara się łączyć w sobie zarówno element wiary jak i nauki. Członkowie Koła Naukowego poprzez poszerzanie swojej erudycji intelektualnej z zakresu teologii i filozofii, łącząc ją z formacją duchową, przygotowują się do przyszłej posługi duszpasterskiej i katechetycznej. W tym przygotowaniu towarzyszy im patron Seminaryjnego Koła Naukowego – bł. Jan Paweł II, który poprzez swoje życie dał przykład wzrastania w wierze i w wiedzy w drodze do Boga.

Spotkania Seminaryjnego Koła Naukowego dają możliwość poszerzania erudycji intelektualnej, rozwijania i dzielenia się zainteresowaniami oraz przynoszą obite owoce w przyszłej posłudze kapłańskiej i katechetycznej. Dlatego bardzo serdecznie zachęcam wszystkich swoich współbraci, studentów Uniwersytetu Opolskiego i sympatyków Seminaryjnego Koła Naukowego, do znalezienia chwili wolnego czasu i wzięcia udziału w spotkaniach naszego Koła Naukowego.

 

Serdecznie zapraszam:

Amadeusz Pełka
Przewodniczący
SKN „Fides et ratio”